ID: |
48442 |
|
Autor: |
Aldecoa, Josefina R |
Obra: |
Porque éramos jóvenes |
Publicación: |
Barcelona, Seix Barral, 1986 |
Texto contextualizado: |
--David lo decía: Julián no cambia, sigue siendo el mismo. Cada vez que os veíais lo decía... Se había sentado cerca de él, se había derrumbado en un sillón tapizado en raso de algodón: rosas salmón, ramas verde claro, fondo cremoso. --¡Nos veíamos tan poco! --dijo Julián--. Ya no recuerdo cuántos años hace que nos vimos por última vez... Un temblor dejó en el aire el resto de la frase. Iba a |
JOV:011.34 |
DERRUMBAR .1b - Dejar(se) caer [alguien o algo]
PREDICADO
|
|
|
|
|
Coordinada Declarativa Afirmativa Pluscuamperfecto indicativo |
ARGUMENTOS
|
| |
( ) |
3ª sg
|
| A1 (Móvil/Destruido) |
Animado |
SUJ(S) |
|
|
|
|
0 |
|
|
Orden: |
inicial |
pre-V |
V |
post-V |
Esquema: S |
Subesquema: San |
Orden: VX |
|